گاهی وقتی همه جا ساکت است ادم فکر میکند دنیا به اخر رسیده و به قول محمد نازنینم دیگر کارمان تمام است اما گاهی از سکوت انچنان لذت میبرد که نگو و نپرس. گاهی آدم دعا میکند ایکاش چند دقیقه فقط چند دقیقه بعضی ها زبان به کام میگرفتند و تند و تند مزخرف تحویل خلق خدا نمی دادند. این روزها دعا میکنم بعضی ها لارنژیت بگیرند، حناق بگیرند، خروسک بگیرند و آن دهان نا مبارک را تا بیخ باز نکنند تا با هر کلام دلی را بیازارند و جسمی را بکاهند.من اسمش را میگذارم دعا نه نفرین زیرا در سکوت اینچنینی شاید شهر دمی چشمها را بر پلشتی ببندد و لختی بیاساید.
خوشم می آید شبها شاعر می شوی!
پاسخحذف