دیروز در بازار در یک مغازه که هر چیزی که مربوط به کوهنوردی و ماهیگیری و شکار بود می فروخت (از سوخت یکبار مصرف تا چراغ دستی , تفنگ شکاری و چاقو وبطری کوچک حمل مایعات!!.. )چشمم به یک باتوم معمولی و یکی از نوع برقی اش افتاد. فکر کنم چینی بود. اساسا بازار ما را چینی ها در تصرف دارند انها برای تنازع بقاء میفروشند! ما برای بقا چه کار میکنیم؟ چینی ها از سیر و برنج و شکر بگیرید تا کت و شلوار جین و باتوم و مهر و تسبیح... همه چیز به ما میفروشند. انگار بعضی ها که نان شان در وارد کردن بیشتر چرب می شود تا آبادی مملکت با چینی ها راحت تر کنار می آیند تا هم ولایتی های خودشان که دنبال حق و حقوقشان هستند. داشتم فکر میکردم در این مملکت فروش باتوم برقی, چاقوی ضامنی, تفنگ شکاری و پنجه بوکس راحتر و ایمن تر است از وبلاگ نویسی و روزنامه نگاری. با بیست تا سی هزار تومان میتوانید یک باتوم بخرید اما فکر میکنید برای یک قلم آزاد باید چقدر پرداخت کنید!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر