امروز رفتم باز آموزی روز آخر بود و استاد داشت راجع به سوء مصرف داروها صحبت میکرد و امار مصرف روانگردانها در کشورهای مختلف خصوصا در مورد جوانها. در بین این آمارها یکی از همکاران با زیرکی پرسید امار خودمان چی؟ که استاد جواب داد ما آمار درستی نداریم ما حتی میترسیم آمار مبتلایان به انفولانزا را اعلام کنیم چه برسد به سوء مصرف روانگردانها! دیدم استاد راست میگوید ما در جامعه یا آمار نمیگیریم. یا آمار غلط میگیریم! یا آمار درست میگیریم غلط اعلام میکنیم ! یا اساسا زیر مسئله روشهای آماری میزنیم و میگوییم که اینها به درد ما نمیخورد و ما باید به روش بومی محلی آمار بگیریم و بعد یک تعداد متنابهی نمودار را بدون آنکه با بغل دستی مان چک کنیم رو نمایی میکنیم و وقتی گندش در آمد میگوییم تعریف ها با هم متفاوت است. و بر اساس این آمارها ما مدینه فاضله ای هستیم که همه باید آرزوی ورود به آن را داشته باشند! اما نمیدانم چرا بعضی ها این مدینه فاضله را میگذارند و میروند .کمترین آمار اعتیاد , بی کاری, تورم و جنایت و بالاترین آمار تولید و صادرات... البته نکته جالب تر این است که هر کدام از ما از آمار بومی و محلی خودمان قرائت خاص خودمان را داریم و دلیل اینکه مثلا برای یک مسئله صبح و ظهر و شب هر کدام از دست اندر کاران یک آماری میدهند همین تفاوت قرائت هاست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر